ผลงานออสการ์ของชิลีเรื่อง “ Blanquita ” โดย Fernando Guzzoniสร้างจากเรื่อง “Spiniak Case” ที่น่าอับอาย ซึ่งเป็นการเปิดโปงการค้าประเวณีเด็ก/อนาจารเด็กที่เกี่ยวข้องกับนักการเมืองและนักธุรกิจที่มีอำนาจในชิลีในช่วงต้นทศวรรษ 2000 หลังจากการสืบสวนคดีที่ยาวนานถึงหนึ่งปี Guzzoni ได้มุ่งความสนใจไปที่ตัวละครที่น่าสนใจที่สุดในเรื่องอื้อฉาวทางเพศกับเด็ก Gema Bueno ซึ่งเป็นพยานคนสำคัญที่เรื่องราวเริ่มคลี่คลายเมื่ออัยการเริ่มเจาะช่องโหว่ในคำให้การของเธอ
ในภาพยนตร์ระทึกขวัญที่กระตุ้นความคิดของเขา Guzzoni กล่าวถึงบลันกีตาตัวละครที่มียศฐาบรรดาศักดิ์ของเขาที่บูเอโน Blanquita รับบทโดย Laura Lopez ตอนนี้อายุ 18 ปีและได้กลับไปที่ศูนย์พักพิงสำหรับเหยื่อความรุนแรงทางเพศโดยมีทารกอยู่ในครรภ์ ใช้ชีวิตอยู่ที่นั่นเพื่อแลกกับงานบ้าน เธอกลายเป็นพยานที่น่าเชื่อถือที่สุดในคดีต่อต้านอนาจาร นักบวช (อเลฮานโดร โกอิก) ผู้ดูแลศูนย์พักพิงเกลี้ยกล่อม เธออ้างว่าเป็นเหยื่อของการค้าประเวณีและกล่าวหาวุฒิสมาชิกว่ามีส่วนร่วมในสังเวียน ทั้งเธอและบาทหลวงถูกกดดันให้ยอมถอย แต่พวกเขาก็ยังสู้ต่อไปแม้จะถูกคุกคามก็ตาม การโกหกของเธอตามทันเธออย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้และเธอถูกลงโทษ “คุณข่มขืนได้ แต่ฉันโกหกไม่ได้” เธอประกาศด้วยความขยะแขยง
ดังที่ Guzzoni อธิบายไว้ในถ้อยแถลงของผู้กำกับ: “’Blanquita’ เป็นการสอบถามเกี่ยวกับความจริงส่วนบุคคล การหลอกลวง จริยธรรม และการตีความความจริง เหนือสิ่งอื่นใด มันเกี่ยวกับชีวิตคู่ของเด็กสาวที่ขาดโอกาสและถูกทอดทิ้งจากสถาบันที่สัญญาว่าจะปกป้องเธอ ผลักดันเธอจนถึงขีดจำกัด”
ในการสนทนาเรื่อง Director on Director ที่จัดโดย CinemaChile เซบาสเตียน เล ลิโอ เจ้าของผลงาน “A Fantastic Woman” คว้ารางวัลออสการ์สาขาภาพยนตร์นานาชาติยอดเยี่ยมเรื่องแรกของชิลีในปี 2017 ได้พูดคุยกับ Guzzoni เพื่อหารือเกี่ยวกับแนวคิดและความท้าทายเบื้องหลังละครเรื่องนี้
เซบาสเตียน เลลิโอ : “เป็นภาพยนตร์ที่เต็มไปด้วยแนวคิดที่เร้าใจและซับซ้อน ซึ่งสร้างความสัมพันธ์ที่น่าสนใจกับผู้ชมด้วยเกมแห่งความเห็นอกเห็นใจ ภาพยนตร์เล่นกับความภักดีในตัวเหล่านี้ และพลิกผันไปมาระหว่างมุมมองต่างๆ เพื่อทำให้เราเข้าใจว่าใครเป็นใครในเกมกระจกเงานี้ สำหรับผู้ชมอย่างเรา ความงงกลายเป็นเสน่ห์ในบางครั้ง เกือบจะเป็นสาระสำคัญของสิ่งที่ฉันรู้สึกว่าคุณกำลังพยายามเข้าใจใน “Blanquita” สิ่งนั้นสะท้อนใจคุณหรือไม่?
เฟอร์นานโด กุซโซนี : ใช่เลย ฉันคิดว่ามีบางอย่างที่น่าสนใจในการท้าทายผู้ชมให้แสดงตัวเองตามจริยธรรมและศีลธรรมกับตัวละคร และค่อยๆ เข้าใจว่าการโกหกถือเป็นแบบฝึกหัดพิเศษทางศีลธรรม ภาพยนตร์เรื่องนี้มีแนวคิดเกี่ยวกับขีดจำกัดของการเป็นตัวแทนภายในเรื่องเป็นจุดศูนย์กลางของแรงโน้มถ่วง แนวคิดนี้ที่ว่าตัวละครสร้างตัวละคร และอัตลักษณ์ใหม่ที่เธอสร้างขึ้นจากโศกนาฏกรรมอันน่าทึ่งนั้นทำให้ตัวละครมีอุปสรรค เธอไม่ใช่เหยื่อหรือผู้ร้าย ภาพยนตร์เรื่องนี้สร้างขึ้นจากแนวคิดที่ว่านี่คือหญิงสาวคนหนึ่งที่ถูกสถาบันหรือท้องถนนขโมยตัวตนของเธอไป เพราะความรุนแรงเชิงโครงสร้างนี้ คนที่ไม่อยู่ในวงจรของอำนาจได้รับความเดือดร้อน เข้าถึงธรรมได้ง่าย
เลลิโอ: พระเจ้าและความจริงตายแล้ว เราอยู่ในยุคหลังความจริง และคุณเลือกนักบวชและตัวละครที่เลือกชีวิตเป็นอาวุธทางการเมือง มันดูน่าสนใจมากสำหรับฉัน ฉันไม่รู้ว่าคุณถ่ายทำมันเมื่อไหร่ แต่เมื่อถึงจุดหนึ่งของเรื่อง ทุกอย่างระเบิด แตกเป็นเสี่ยงๆ และมีคนเห็นโมเสกเคลื่อนไหวได้ และยิ่งเจาะลึกเข้าไปในสิ่งที่ภาพยนตร์นำเสนอ ก็ยิ่งยากที่จะรู้ว่าอะไรคืออะไร ดูจะเป็นโจทย์ที่ทันสมัยมากในยุคที่ทุกคนมีส่วนรวมในการเขียน เป็นช่วงเวลาที่เราหลงทางอย่างขัดแย้งกันมากที่สุด โดยเราไม่รู้ว่าจะเชื่อใครดี อะไรจริง หรืออะไรจริงกันแน่ ดูเหมือนว่าจะเกินมิติทางการเมืองของคดีที่เราจะพูดถึง…. ในความสัมพันธ์ในเชิงปรัชญาและเชิงแนวคิด ภาพยนตร์เรื่องนี้เกี่ยวข้องกับปัญหานี้อย่างเป็นเรื่องเป็นราว ซึ่งสำหรับฉันแล้วดูเหมือนว่าจะเป็นแนวคิดที่ยากที่จะจับภาพด้วยกล้อง ตัวอย่างที่ละเอียดอ่อนมากปรากฏขึ้นสำหรับฉัน ซึ่งสำหรับฉันแล้วดูเหมือนว่าภาพยนตร์เรื่องนี้จะทำได้ และใช้วัสดุที่ยากจะเข้าใจเหล่านั้นมาสร้างเป็นวัตถุดิบ และฉันก็ให้ความสำคัญกับสิ่งนั้นมาก ฉันคิดว่ามันเป็นหนึ่งในจุดแข็งที่ยิ่งใหญ่ของภาพยนตร์เรื่องนี้
Guzzoni: แนวคิดที่ว่ามีนักบวชคาทอลิกคอยประหัตประหารเครือข่ายการแสวงประโยชน์จากเด็กเป็นสิ่งที่ขัดแย้งกัน และในทางกลับกันก็เป็นความขัดแย้ง ซึ่งเป็นที่มาของคดีจริงและของภาพยนตร์เรื่องนี้ และนี่เป็นสิ่งที่น่าทึ่งเมื่อพวกเขาสร้างการผิดศีลธรรมแบบนี้ในแง่หนึ่ง แต่มีวัตถุประสงค์อันสูงส่งในอีกแง่หนึ่ง ตัวละครไม่ใช่ขาวดำ นักบวชคาทอลิกคนนี้เป็นนักต่อสู้เพื่อสังคม แต่เป้าหมายของเขาก็มีความหลงตัวเองในระดับหนึ่ง
Lelio: ฉันคิดว่าการที่เธอมองกล้องในตอนท้ายนั้นสวยงามมาก เป็นท่าทางที่คลาสสิก แต่พื้นฐานสำหรับภาพยนตร์ของคุณคือภาพสุดท้ายเป็นภาพของ Blanquita ที่มองกลับมาที่เรา ถามเราว่าคุณเชื่ออะไร คุณอยู่ในความยุ่งเหยิงนี้ที่ไหน? จิตวิญญาณของภาพยนตร์อยู่ที่นั่นด้วยตอนจบนั้น
ขอบคุณข้อมูลจาก:
https://cheaptiffanyshoponline.com/
https://ecole-alchimiste.com/
https://FragAnesTis.com
https://edrowencpa.com
https://iitjapanconvention.com
https://ut-mapdepot.com/
https://saitama-delivery.com/
https://alanmaranho.com/
https://femalelittleproblems.com
https://vanguardsohguilds.com
